Om de originele dagboeken te ontzien in gebruik is er in 1997 besloten om mij een facsimile te laten maken van de zes geschriften van Anne Frank.

Een groot geheim project waarbij ik een team heel betrouwbare vaklieden om mij heen heb kunnen verzamelen dat 5 jaar door dik en dun trouw en met hun zwijgplicht aan dit project heeft gewerkt.

Hoe dit aan te pakken? Bij de boek restauratoren heb ik boeken gezien die helemaal uit elkaar liggen en die zij langzaam weer in elkaar voegen, zo ongeveer ben ik te werk gegaan.

Stel je een grote exploded view van een boek voor waarbij ieder los onderdeel 100% aandacht krijgt. Papier aanmaken (volgens speciaal recept), scannen, drukken, foto’s, stof en slotje, enveloppen, postzegels, stempels, bindtechnieken en de verschillende materialen. Zoektochten naar oude fotohoekjes, de goede dikte stro-bord, oud boekbinders linnen en specifieke marmers ga zo maar door.

Er zijn bijvoorbeeld 18 verschillende papiersoorten gebruikt en er zitten één jaar manuren in de dtp. Talloze proefdrukken en heel veel proefbindingen zijn er gemaakt om langzaam inzicht te krijgen en te leren hoe de boeken er ten slotte identiek uit moesten komen te zien. Alle dagboeken hebben een speciaal colofon meegekregen waarin het NIOD verklaard dat dit de officiële facsimile’s.

Bij een speciale presentatie waarbij de originelen naast de facsimile’s tentoongesteld werden, zag dit bijzondere project het daglicht in 2003.